Kunst is een verslag van het kleine.

In geprek met tekenaar Ulrike Främbs

Kijk, ik teken om uit te vinden wat ik niet weet.  Het probleem met beschrijven van wat ik doe is dat als het eenmaal beschreven is, de fascinatie oplost in theorie, en dan is het niet langer interessant. Dus iedere volgende tekening weet ik weer helemaal niets.

Het begint met een fascinatie, voor bladeren bijvoorbeeld. Het tactiele van het blad; hoe er nooit een misvorming ontstaat in de natuur; ieder beukenblad heeft dezelfde vorm, dezelfde volmaaktheid. Wat ik vervolgens probeer te doen is er even tussen te komen, – ik zet er mijn stempel op – door het blad dicht te naaien of te nieten of scherp om te vouwen. Wat wil ik daarmee laten zien? Hoe kom ik erbij om met een nietmachine de natuur te ‘helen’.

Ik kom in mijn tekenen op de diepere, sensuele betekenislagen van een motief zoals het snijden met een mes in weke bladeren. Het menselijk leven is vol van dit soort materiële ervaringen waarover we, vanwege hun vluchtigheid, nauwelijks kunnen spreken. Onbewust, in mijn dromen en tekeningen worden die ervaringen “bewerkt”. Het kerven van mijn project in de weke materie is uiteindelijk toch een daad van agressie waarvan ik niet wist dat ik het in mij had. Er is een continuüm tussen de weerstand van de materie, en mijn wil die weerstand te breken. Het hanteren van naalden, scherpe stiletto hakken ritssluitingen vormt een catalogus van uitingen van de wil tot macht. Dat weet ik niet voordat ik eraan begin. Het schokt me ook. Voor ik begin denk ik dat mijn werk over liefde en respect gaat…  Nadat ik klaar ben weet ik dat ik daar niet onschuldig mee om ga.

Uiteindelijk wil ik een ervaring van de lichtheid van het bestaan meegeven…

Zo wil ik de liefde voor het bestek van mijn moeder onderzoeken; de kostbaarheid die van het zilver uitgaat. Wat doet het licht? Iedere tekening vergt uren en uren voorwerk, fotograferen, bewerken, en dan haal ik het uit de schaduw en zet het in het licht, ik geef het alle aandacht omdat ik het zo mooi vind. Mijn werk heeft niet de functie om te laten nadenken, maar om iets te laten voelen.  Alle kunst is een verslag.  Mijn kunst is een verslag van het kleine… De grandiositeit van iedere dag gebruikte voorwerpen… een schuimklopper, een thee-ei, een zwarte doorzichtige blouse, zwarte doorzichtige kousen. Alles vertelt…  je hoeft het alleen maar uit de schaduw te halen.

Interview door: Dr. Gerrie Strik